 |
| Ισπανός ποιητής και δραματουργός που ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ’27», ομάδα συγγραφέων που προσέγγισε την ευρωπαϊκή αβάν-γκαρντ με εξαιρετικά αποτελέσματα, ούτως ώστε το πρώτο μισό του 19ου αιώνα να ορίζεται ως «αργυρή εποχή» (edad de plata) της ισπανικής λογοτεχνίας. |
Ματωμένος Γάμος
Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα
Δόνια Ροζίτα η Ανύπαντρη
Νύχτα του Άγρυπνου Έρωτα
Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο,
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες.
Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός, τα δικά μου παράπονα
στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα.
Νύχτα κάτω από τους δυο. Κρύσταλλο οδύνης,
έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα.
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο.
Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι,
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι
του αίματος τ αστείρευτου που χύνεται.
Κι ο ήλιος μπήκε απ το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του
πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη.
Σονέτο του γλυκού παραπόνου
Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.
Το σονέτο του στεφανιού με τα τριαντάφυλλα
Αυτό το στεφάνι! Γρήγορα! Και πεθαίνω!
Πλέξ’το γρήγορα! Τραγούδα! Κλάψε! Τραγούδα
και ο ίσκιος μου πνίγει το λαρύγγι
και μια φορά ξανάρχεται και χίλιες το φως του Γενάρη.
Ανάμεσα στο μ' αγαπάς και σ' αγαπώ,
άνεμος απ' αστέρια και σύγκρυο λουλουδιών,
σύννεφο από ανεμώνες σηκώνει
με σκοτεινό ολολυγμό έναν ολάκερο χρόνο.
Κοίτα το χλωρό τοπίο της πληγής μου,
τσάκισε καλαμιές και ποτάμια ντελικάτα.
Πιες σε μηρί από μέλι αίμα χυμένο.
Όμως γρήγορα! Έτσι που ενωμένους, μαζί δεμένους,
στόμα σπαραγμένο από έρωτα και ψυχή φαγωμένη,
ο καιρός να μας βρει ρημαγμένους.
(Από την ποιητική συλλογή "Τα σονέτα του σκοτεινού έρωτα" )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου