Το φθινόπωρο μέσα απο την τέχνη

Vivaldi - Autumn

Tchaikovsky - Autumn Song

Mix - Classical music for autumn

Autumn, or The Grape Harvest - Francisco Goya(1786-1787)

Appletree and Red Fruit - Paul Ranson

Paysage à Crozant - Armand Guillaumin

Autumn Fairies from 'Peter Pan in Kensington Gardens' - J.M. Barrie

Autumn Leaves - John Everett Millais

Autumn Tree (painted silk), Japanese School, (17th century)

Autumn - John Atkinson Grimshaw

Autumn Effect at Argenteuil - Claude Monet

Coesweerd In Laren In The Autumn - Cornelis Vreedenburgh

Rain - Edvard Munch

Autumn Sun - Egon Schiele

Autumn Sea - Emil Nolde

Autumn - Giuseppe Arcimboldo

The Forest in Autumn - Gustave Courbet

Harvest Moon - Samuel Palmer

Autumn Bouquet - Henri Fantin-Latour

The Arbour in Autumn - Henri Martin

Autumn berries and flowers in brown pot - John Constable

Autumn on the River - John Singer Sargent

Martiros Saryan - Autumn flowers and fruits 

Autumn Landscape (Farm and pond) - Paul Gauguin

By the Stream, Autumn - Paul Gauguin

Autumn: The Fruit Pickers - Pierre Bonnard

The Bridge at Argenteuil in Autumn - Pierre-Auguste Renoir

rThe Return of the Herd (Autumn) - Pieter Bruegel the Elde

The Birch Wood - Gustav Klimt

Avenue of Poplars at Sunset - Vincent van Gogh

Evening - The End of the Day (after Millet) - Vincent van Gogh

Harvest at La Crau, with Montmajour in the Background - Vincent van Gogh

Olive Picking - Vincent van Gogh

Red Vineyards at Arles - Vincent van Gogh

The Garden of Saint-Paul Hospital with Figure - Vincent van Gogh

Autumn in Murnau - Wassily Kandinsky

Study for autumn - Wassily Kandinsky

Walled City in Autumn Landscape - Wassily Kandinsky

Ένας λόγος για το καλοκαίρι - Γ. Σεφέρης

Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι
σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει
γεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδια
στο περιθώριο κι ερωτηματικά, γυρίσαμε
στην εποχή των ματιών που κοιτάζουν
στον καθρέφτη μέσα στο ηλεχτρικό φως
σφιγμένα χείλια κι οι άνθρωποι ξένοι
στις κάμαρες στους δρόμους κάτω απ’ τις πιπεριές
καθώς οι φάροι των αυτοκινήτων σκοτώνουν
χιλιάδες χλωμές προσωπίδες.
Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε
στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες…




Φθινόπωρο - Β. Ουγκώ

Τώρα η αυγή δεν είναι πια σαν πρώτα ξάστερη
τόσο ζεστός δεν είναι πια ο αγέρας
τόσο καθάριος ο ουρανός..

Πέρασαν οι μεγάλες μέρες
τελειώνουν οι χαριτωμένοι μήνες,
αλίμονο, να που τα δέντρα κιόλας κιτρινίζουν!
Με πόσο γρήγορο περπάτημα φεύγει ο καιρός!
Νομίζεις πως τα μάτια μας που θάμπωνε το καλοκαίρι
μόλις επρόλαβαν να δουν τα πράσινα φυλλώματα.

Για όποιον ωσάν κι εμένα ζει με τα παράθυρα ανοιχτά
πικρό είναι το φθινόπωρο
με το βοριά του και την καταχνιά του
και το χαμένο καλοκαίρι φίλος που έφυγε.
«Χαίρετε», λέει τούτη η φωνή που κλαίει μες στην ψυχή μου,
χαίρε γαλάζιε μου ουρανέ που μια ζεστή πνοή χαϊδεύει!

Χαρές του ολάνοιχτου ύπαιθρου
μέσα στα δάση θόρυβοι φτερών,
περίπατοι, ρεματαριές γιομάτες μακρινές φωνές,
λουλούδια, ευτυχίες αθώες των ήρεμων ψυχών,
χαίρετε αυγές! Τραγούδια! Δροσοσταλάσματα κι αχτίδες!
Αφού όλα φεύγουν, ας προσθέσουμε:
ω ευλογημένες και γλυκές ημέρες
ωϊμένα! Θα ξανάρθετε;

Θα με ξαναβρείτε;



Πλησίον Παραθύρου Ανοικτού - Κ. Π. Καβάφης

Εν φθινοπωρινής νυκτός ευδία,

πλησίον παραθύρου ανοικτού,
εφ’ ώρας ολοκλήρους, εν τελεία,
ηδονική κάθημαι ησυχία.
Των φύλλων πίπτ’ η ελαφρά βροχή.

Ο στεναγμός του κόσμου του φθαρτού
εν τη φθαρτή μου φύσει αντηχεί,
αλλ’ είναι στεναγμός γλυκύς, υψούται ως ευχή.
Aνοίγει το παράθυρόν μου κόσμον
άγνωστον. Aναμνήσεων ευόσμων,
αρρήτων μοι προσφέρεται πηγή.
Επί του παραθύρου μου πτερά
κτυπώσι — φθινοπωρινά πνεύματα δροσερά
εισέρχονται και με περικυκλούσι
κ’ εν τη αγνή των γλώσση μοι λαλούσι.

Ελπίδας αορίστους και ευρείας
αισθάνομαι· κ’ εν τη σεπτή σιγή
της πλάσεως, τα ώτα μου ακούουν μελωδίας,
ακούουν κρυσταλλίνην, μυστικήν
εκ του χορού των άστρων μουσικήν.





Η ραψωδία του γυμνού φωτός (απόσπασμα)-Γιάννης Ρίτσος

VI

Κοιμήθηκε η βροχή στο λασπωμένο δρόμο
στο λίγο φως με τ’ άρρωστα κορίτσια
πίσω απ’ τα τζάμια του απογεύματος.
Βήμα βαθύ του φθινοπώρου στα προαύλια των σχολείων
πάνω στις χορταριασμένες πλάκες. Βήμα της βραδιάς
με μια δέσμη σοβαρών αστερισμών έξω απ’ τις κλειδωμένες πόρτες.

Οι κήποι φεύγουν στην ομίχλη φεύγουν με τους ανέμους
μπλέκονται τα κλαδιά των δέντρων με τα σύγνεφα
ένα πουλί χτυπάει το τζάμι του παραλιακού σπιτιού.
Κανείς δεν είναι να του ανοίξει. Φύγαν όλοι
με τα καράβια δίχως φώτα. Πού έχουν πάει;

Και το καπέλο του καλοκαιριού κουρελιασμένο
ο σέρνει ο αγέρας στο ακρογιάλι, το χτυπάει στους βράχους
και μένει μόνο η θάλασσα κάτω απ’ τις αστραπές
μέσα στην πολυθόρυβη ερημιά της…


  
Φθινοπωρινή μέρα - Ράινερ Μαρία Ρίλκε

Κύριε, ήρθε η ώρα. Το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλο.
Άφησε τον ίσκιο σου πάνω απ” τα ηλιακά ρολόγια,
και στα λιβάδια ξαμόλα τους ανέμους.

Διέταξε τους τελευταίους καρπούς γεμάτοι να “ναι,
δώστους ακόμα δυο μέρες ζεστές σαν νότου,
στην τελειότητα ώθησέ τους και κυνήγα
στο δυνατό κρασί την στερνή γλύκα

Όποιος δεν έχει τώρα σπίτι, πια δεν θα χτίσει.
Όποιος τώρα μόνος είναι, θα παραμείνει για πολύ,
θα ξαγρυπνά, θα διαβάζει, θα γράφει γράμματα μακροσκελή
και στις αλέες θα περιφέρεται εδώ και κει
ανήσυχος, όταν τα φύλλα στροβιλίζονται.